| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
W przedostatniej klasie podstawówki odebrałam przypadkiem przekaz pocztowy. I szok, na blankiecie imię i nazwisko mojego nieżyjącego ojca plus adres w N.S. Nie rozmawiam z mamą przez tydzień, w końcu podjudzona przez koleżankę pytam. Tłumaczy mi, że to moja rodzinna renta, że wypłaca ją komornik. Wierzę. No wierzę, co mam robić?
Najpierw był Ł. Kolega z klasy. Miałam 15 lat a już potrafiłam wybierać popaprańców. Po dwóch latach burzliwego związku związał się z inną koleżanką. Też z klasy. Upajałam się dramatem, któremu przyglądała się cała szkoła i tym że jestem jego główną bohaterką. Wmówiłam sobie, że stało się tak bo nie jestem tego warta, bo czegoś brakuje w mojej osobowości. Coś się nie wykształciło.
Mama dostawała zawału. Tak, nadal dobrze się uczyłam, ale coś pękło. Chodziłam po cienkim lodzie, ryzykowałam. Do tego nadmierne skłonności do dyskutowania.
Ł. zgadzał się z moją argumentacją, że czegoś nie mam. Obnosił się ze swoim życiem rodzinnym. Ja mocno dramatyzowałam.
Po Ł. był K. K. miał filozofię, że kobietom nie wolno na za dużo pozwalać. Ćwiczył mnie swoją obojętnością, nastrojami, a ja – na przekór jemu i jego zazdrości, przy każdym większym kryzysie, znajdowałam sobie coś na boku. Cud, że w tym małym warszawskim światku nic się nie wydało..... Wydało się 2 lata później, na wakacjach w J.G. Dostałam po buzi, i chyba słusznie.....
Matura, studia.... Poznaję M. I wpadam jak śliwka w kompot. Jest wrażliwy i romantyczny. Do końca nie wie co chce – ale wiem, że chcę jego.... Zostawia mnie po 3 miesiącach. Jestem w proszku. Co z tego, że po kilku miesiącach wszystko się znowu zaczyna – tyle, że nieformalnie J. Złamane serce mnie mobilizuje i organizuję wyjazd na stypendium do Niemiec. Zostaję tam 2 lata.