| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Liceum to było już coś innego – znudziło mi się, dosłownie – ZNUDZIŁO mi się, nie chciałam już być dziewczynką z porządnego domu. To było oczywiście dobre warszawskie liceum, prawdziwa szkółka kontrolująca nas na każdym kroku. Pamiętam to uczucie kiedy stanęłam przed szkołą pierwszy raz i pomyślałam – teraz to już coś zmienię.
Zmieniłam. Uczyłam się nadal na samych piątkach, ale kilku mężczyzn zdrowo mnie przeczołgało.
Przeprowadziłyśmy się w 1990 r. Miałam 11 lat.
Towarzystwo na nowym osiedlu było dziwne – to już nie była ta wspólnota sąsiedzka jak w starym systemie. Warszawa się zmieniała, Ursynów też – a z nimi międzysąsiedzkie stosunki. Próbowałam się dostosować do rozwydrzonej młodzieży, ale nie do końca pasowałam. Moją koleżanką była E. z małego mazowieckiego miasteczka, marząca o karierze modelki (nawet wtedy nie potrafiłam tego wziąść na serio). Miała mnóstwo rodzeństwa i zepsute zęby.
Nowe osiedle to były Kabaty – pierwsze kabackie bloki, w niczym nie przypominające modnej warszawskiej dzielnicy z początku XXI w. Tuż obok – Wolica i wiejskie zabudowania. W lecie podkradaliśmy okolicznym gospodarzom czereśnie, chodziliśmy po mleko prostu od krowy, włóczyliśmy się alejkami wysadzanymi bzami. Pod balkony podchodziły bażanty, a kiedy otworzyli pierwszą linię metra dotarcie do domu okazało się dziwnie łatwe (no chyba że przez błoto nie dało się przebrnąć, bo drogi ani chodnika nie było – dopiero po kilku miesiącach spółdzielnia się zlitowała i położyła kilka płyt).
Brat E. wpadł pod autobus i spędził kilka dni w szpitalu – przejęłam się, samochodowe wypadki na mnie tak już działały. E. się przejęła, że ja się przejęłam. Nawrzeszczała na mnie, że mam o tym nie rozpowiadać, że ona o moim ojcu nie rozpowiada. Nie o to chodzi, że zabolało, zaskoczyła mnie argumentacja. Obraziłam się tylko, ale pamiętam do dzisiaj.